| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | ||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
به سینه میـ ـزندمـ سر، دلیـ که کرده هوایتـ
دلــیـ کــــه کرده هـوایـ کرشمه‌هایـ صدایتـ...
"دلمـ گرفته برایتـ" زبانـ ساده‌ی عـ ـشـ ـقـ استـــ
سلیسـ و ساده بگویمـ :
دلـ ــــ ــمـ گـ ـرفـ ـتـ ـه بـ ـرایـ ـتــ !
حسین منزوی
چــگونه پر بزنـــم تا که بال و پر بستـــه ست ؟! / چقدر در بزنم ؟! هـا ؟! چقـدر ؟! در بسته ست!
از این ستون فرجـــی نیـست تا ستــون دگـــر! / که ریشه های درختان به یکدگر بستــــه ست!
تفاوتــــی نـــــــکـنـد باغ با قــفــس! وقــتـــی – / دل پرنده شکسته ست و بال و پر بستـه ست!
چــــقـدر چــشـــــم بـچــرخانم و نگـاه کنـــــم؟! / در این زمانه که هر چشم دیده ور بسته ست!
اگــــــــــر کــــه خوانــــــــدم ز تنهایـــــی سـت! / که گاه قصد زیــــارت به همسفر بستـــه ست!
پر از عــریضــه شـــده چاه جمکــــــران ؛ حــــالا- / به جــــای آب پر از نامـــه‌هـای سربسته ست!
مـیـــان راه نمــی‌مـــاند آنــکــه قــبــلِ ســـــفـــر / درست توشه به اندازه ســــفـــر بستــــه ست
به پشت گرمی این قوم دلخوشی کافی ست! / که زود وا شد مشتی که تنگ تر بستــه ست!
«عــقب نشینــــی» آرایــــش ســـپــاه نــبـــود! / مسیرِ فتــــح به سربازِ بی جـگـــر بسته ست!
زمــــــــان آمـــدنــت روی مـــا حــساب نــکـــن! / خودِ خـــــدا به هواخواهی‌ات کمر بسته ست!
بیــــــــا که آمدنت بحث مرگ و زندگــــی است / نبود و بودِ دو عالــــم به این خبــر بسته ست!
بیــــــــا که گوشـــــــه چشمی به من بیندازی / سعـــادت دو جهــانم به یک نـظـر بسته ست!
اصغر عظیمی مهر
به حسنـ و خلقـ و وفا کسـ به یار ما نرسد تو را در اینـ سـخنـ انکــار کــار مــا نرسد
اگر چه حــسنـ فـــروشانـ به جـلوه آمده‌اند کسیـ به حسنـ و ملاحتـ به یار ما نرسد
بِسم‌اللّه الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
یا أجَلَّ مِنْ کُلَّ جَلیلٍ، یا أکْرَمَ مِنْ کُلَّ کَرِیمٍ، وَ یا أعَزْ مَنْ کُلَّ عَزیزِ أغِثْنی یا غِیاثَ‌الْمُستَغِیثینَ بِفَضْلکَ وَ جُودِکَ وَ کَرَمِکَ وَ مُدَّ عُمْرَنا وَهَبْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ عَمْراً بَالْعافِیَهِ یا ذَالْجلالِ والاکْرَامِ.